Wybiegłam z księgarni. Pobiegłam do Diamentowego Lasu.
- Co ja zrobiłam ? - cicho zaczęłam pytać siebie - Czemu ?
Rzuciłam książkę na ziemię. Otwarła się na stronie... z czymś ważnym. Szybko podbiegłam. Przyjrzałam się dokładnie stronie i nie wiem czemu zaczęłam płakać. A może jednak wiem ? Podniosłam się i nagle doznałam uczucia bezradności. Nie wiedziałam co robić. Usiadłam na ziemi. Zrozpaczona myślałam o tym co zrobię jak wrócę do innych wilków. Uciec ? Nie mogę... Przecież tam jest Katee i już raz ją okłamałam i zostawiłam. Ale teraz ? Teraz nie mogę jej powiedzieć całej prawdy... O tym, że nasz ojciec żyje... że mamy dwójkę młodszego rodzeństwa... Nie...
Wzięłam księgę i otworzyłam na pewnej stronie. Gorączkowo pobiegłąm szukać jednego małego kwiatka. Lecz nie zwyczajnego. Gdy go znalazłam zaczęłam czytać doskonale mi znane słowa. Czekałam. Powietrze przed mną zawirowało. Pojawił się srebrno-fioletowy pył. Uformował się w wilczycę:
- Mamo - szepnęłam
- Kochanie... Ile to już minęło ? Widziałam cie ostatnio jak miałaś dwa lata... Ile teraz masz ?
- Prawie pięć - cicho powiedziałam
- Oh... - duch popatrzył na mnie - A gdzie Katee ?
- Ona nie wie - jęknęłam - Nie wie, że nasz ojciec żyje, że z tobą mogę się zawsze spotkać... Nie wie... A co z maluchami ?
- Maluch mają są już prawie dorosłe... - westchnęła - To Jilly i Vyer.
- Jak chciałabym je poznać. Mamo ja muszę już wracać. Powiem to Katee...
- Dobrze. Idź...
Duch zniknął. Łzy napłynęły mi do oczu. Wzięłam i zakopałam księgę pod którymś drzewem. Udałam się w powrotną drogę. (...) Weszłam do mojego pokoju i położyłam się. Chyba tego nigdy nie powiem Katee... Po chwili odpoczynku wyszłam na dwór. Starałam się unikać innych wilków lecz to się nie udało. Oczywiście musiał także tam być Vs.
- Przepraszam - zdobyłam się na to słowo i już chciałam iść dalej gdy basior powiedział:....
Versus'ie ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz